VW Polo 1.4 16V - Fiat Punto 80 ELX - Peugeot 206 1.4 - Seat Ibiza 1.4 16V - Toyota Yaris 1.3
Οι χαρακτηριστικές ακμές του αμαξώματος του Πούντο καθιστούν τη σιλουέτα του άμεσα αναγνωρίσιμη από μακριά.
Περί ορέξεως ουδείς λόγος. Tο 206 είναι το κομψότερο από τα αυτοκίνητα της δοκιμής μας. Επιπλέον, η ανάρτησή του παρέχει ικανοποιητική άνεση στο ταξίδι.
To προφίλ του Iμπίθα, αν και δεν έχει αλλάξει αισθητά από του προκατόχου του, εξακολουθεί να είναι σύγχρονο και σήμερα.
Η ανάρτηση του Γιάρις έχει μεγάλες διαδρομές, που εξασφαλίζουν την άνεση των επιβατών στο ταξίδι. Επιπλέον, οι σχετικά μακριές σχέσεις του κιβωτίου σε συνδυασμό με την ισχύ του κινητήρα το καθιστούν ικανό να ταξιδεύει με υψηλές μ.ω.τ.
Η κατηγορία των σούπερ μίνι γεννήθηκε με την έλευση του Πόλο, πριν από είκοσι και πλέον
χρόνια. Από τότε ακολούθησαν αρκετές γενιές αυτοκινήτων και η? ράτσα βελτιώθηκε. Ας δούμε
ποια είναι η θέση του νεοφερμένου Πόλο, απέναντι στην αφρόκρεμα της κατηγορίας που το
ίδιο δημιούργησε.
Τα μικρά αυτοκίνητα έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, από τότε που οι πόλεις
άρχισαν να μεγαλώνουν και οι δρόμοι να στενεύουν. Τα χρόνια εκείνα, βέβαια, ήμασταν πιο
ολιγαρκείς και τα μικρά αυτοκίνητα, πέρα από τις περιορισμένες διαστάσεις τους, δεν είχαν
να προσφέρουν πολλά. Ούτε σε ποιότητα, ούτε σε εξοπλισμό, ούτε και σε οδική συμπεριφορά.
Προσπαθήστε να φέρετε στο μυαλό σας τους «προγόνους» των αυτοκινήτων, που φιλοξενούμε εδώ
(Φίατ/Σέατ 127, Πεζό 104, Τογιότα Στάρλετ κτλ.) και θα μείνετε εμβρόντητοι -όπως κι εμείς
άλλωστε- από τις διαφορές τους. Σήμερα, τα σούπερ μίνι τα έχουν όλα. Εξοπλισμό, ποιότητα,
επιδόσεις? Επιπροσθέτως, αντιπροσωπεύουν κομμάτι της αγοράς, που συνεχώς διογκώνεται και
σχεδόν όλοι οι κατασκευαστές έχουν και από ένα ανάλογο μοντέλο στην γκάμα τους. Αυτός
είναι και ο λόγος που επιλέξαμε να συγκρίνουμε το νεοφερμένο Πόλο με τα αυτοκίνητα που
στις μέχρι τώρα δοκιμές μας έχουν αναδειχθεί ως τα καλύτερα του είδους. Ενδεικτικά σας
αναφέρουμε πως αν προσπαθούσαμε να συμπεριλάβουμε όλους τους εκπροσώπους της κατηγορίας
που πωλούνται στη χώρα μας, τότε οι συμμετοχές στη συγκριτική αυτή δοκιμή θα ξεπερνούσαν
τα?17-18 αυτοκίνητα!
Ομορφιά και πρακτικότητα πάνε μαζί
Η εξωτερική εμφάνιση είναι πάντα ένα από τα πιο δύσκολα μέρη μιας τέτοιας δοκιμής και
αυτό γιατί η κατάταξη γίνεται πάντοτε με υποκειμενικά κριτήρια. Σε ό,τι αφορά στο Πόλο
και το «ομόσταυλο» Iμπίθα, θα πρέπει να πούμε πως η ανανέωση που υπέστησαν αμφότερα ήταν
άκρως συγκρατημένη, τουλάχιστον ως προς την εξωτερική τους εμφάνιση. Περιορίστηκε μόνο
στα άκρα του αμαξώματός τους και δεν είναι τυχαίο πως δύσκολα ξεχωρίζεις το παλιό από το
καινούργιο, όταν τα δεις από το πλάι. Στον αντίποδα βρίσκονται τα άλλα τρία αυτοκίνητα,
των οποίων οι σχεδιαστές ξεκίνησαν από το μηδέν και το αισθητικό αποτέλεσμα είναι και
στις τρεις περιπτώσεις ξεχωριστό. Κατά τη γνώμη μας, το πιο κομψό είναι το 206 και από
εκεί και πέρα οι απόψεις διχάστηκαν, καθώς υπήρξε ισοψηφία ανάμεσα σε αυτούς που
προτίμησαν τις χαρακτηριστικές ακμές του Πούντο και σε εκείνους που βρήκαν πιο? θελκτικές
τις καμπύλες του Γιάρις. Αυτό, πάντως, που διαπιστώσαμε, ανεξαρτήτως των προσωπικών
προτιμήσεων του καθενός, ήταν πως τα τρία αυτοκίνητα που προηγούνται αισθητικά, είναι και
αυτά με την καλύτερη εκμετάλλευση εσωτερικών χώρων. Το Γιάρις είναι αυτό που, αν και έχει
το μικρότερο μεταξόνιο, έχει το πιο ευρύχωρο σαλόνι. Τόσο σε χώρο για τα γόνατα των πίσω
επιβατών, όσο και σε χώρο κάτω από τα μπροστινά καθίσματα για τα πόδια. Το εσωτερικό ύψος
είναι απολύτως επαρκές ακόμα και στο πίσω κάθισμα. Θυμίζουμε πως το τελευταίο σύρεται σε
μια διαδρομή 150 χλστ. εμπρός-πίσω, μεταβάλλοντας τον όγκο του χώρου αποσκευών προς
όφελος του χώρου στην καμπίνα και τούμπαλιν. Ωστόσο, για να είμαστε ακριβείς, θα πρέπει
να πούμε πως όταν το πίσω κάθισμα του Γιάρις βρίσκεται τέρμα πίσω, δημιουργώντας το
ευρύχωρο σαλόνι που προαναφέραμε, τότε ο χώρος αποσκευών συρρικνώνεται δραστικά.
Aντιστοίχως ευρύχωρο είναι και το Πούντο, το οποίο υστερεί λίγο σε εσωτερικό ύψος έναντι
του Γιάρις, αλλά τουλάχιστον έχει το μεγαλύτερο χώρο αποσκευών, τόσο ογκομετρικά, όσο και
σε δυνατότητα εκμετάλλευσης, αφού χώρεσε τα περισσότερα πράγματα από όλα τα αυτοκίνητα
της δοκιμής μας. Στο ίδιο επίπεδο με το Πούντο βρίσκεται από πλευράς χώρων και το 206,
ενώ τελευταία στην κατάταξη βρίσκονται τα Iμπίθα και Πόλο. Και τα δύο δεν έχουν αρκετό
χώρο για τα γόνατα των πίσω επιβατών, ιδίως όταν τα μπροστινά καθίσματα τραβηχτούν πίσω
έως το τέρμα της διαδρομής τους. Απλά θα σημειώσουμε πως το Iμπίθα υπερτερεί οριακά του
Πόλο στο εσωτερικό ύψος στις θέσεις των πίσω επιβατών.
Mικρά, αλλά πλούσια...
Για να μην παρεξηγθούμε, ξεκαθαρίζουμε πως η κατηγορία αυτή μόνο για αστείο μπορεί να
χαρακτηρισθεί φτωχή. Τα σημερινά μικρά αυτοκίνητα προσφέρουν, εδώ και καιρό, εξοπλισμό
και ποιότητα κατασκευής, εφάμιλλα αυτοκινήτων μεγαλύτερης κατηγορίας. Αρκεί, βέβαια, ο
αγοραστής να έχει τη δυνατότητα να επιβαρυνθεί με κάτι παραπάνω, ώστε να μην αρκεστεί
στην απολύτως βασική έκδοσή τους. Ξεκινώντας από? ψηλά βρίσκουμε το Γιάρις, το οποίο
-στην έκδοση που είχαμε στα χέρια μας- προσφέρει το πληρέστερο πακέτο εξοπλισμού, αλλά
είναι και μακράν το ακριβότερο, κοστίζοντας 4.448.000 δρχ. Ακολουθεί το Πούντο με ανάλογο
επίπεδο εξοπλισμού και τιμή που δεν ξεπερνά τα 3.800.000. Στις προαναφερθείσες τιμές
συμπεριλαμβάνεται και το κόστος του ABS στα φρένα, κάτι που κατά τη γνώμη μας είναι πια
«υποχρεωτικό» για τα σύγχρονα αυτοκίνητα και για τους δρόμους της χώρας μας. Από εκεί
και πέρα, με το επίπεδο του εξοπλισμού να περιλαμβάνει τα ίδια περίπου στοιχεία, αλλά
χωρίς ABS (σ.σ. βλέπε σχετικό πίνακα), τα Πόλο και Iμπίθα έχουν διαφορά τιμής (Πόλο:
3.753.000 και Iμπίθα: 3.630.000 δρχ.) περίπου 120.000 δρχ. υπέρ του Σέατ, ενώ το Πεζό
ξεφεύγει όντας ακριβότερο, φτάνοντας τα 3.850.000 δρχ. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί
πως η υψηλότερη τιμή του Γιάρις είναι το αντίτιμο της καλύτερης ποιότητας κατασκευής και
εν μέρει να έχει δίκιο. Το εσωτερικό του, για παράδειγμα, έχει υποδειγματική ποιότητα
κατασκευής και υλικών. Η εργονομία του είναι τυπικά ιαπωνική, αφήνοντάς μας γενικά
ικανοποιημένους, αν και υπήρξαν και αρκετοί που παραπονέθηκαν επειδή ο πίνακας οργάνων
είναι ορατός μόνον από τον οδηγό? Ωστόσο, δεν αισθανθήκαμε άβολα και στα άλλα αυτοκίνητα,
τουλάχιστον όχι τόσο, ώστε να σκεφτούμε ότι αξίζει τον κόπο να δώσει κάποιος 500.000 ή
600.000 δρχ. επιπλέον! Εξίσου ευχάριστα από πλευράς ποιότητας κατασκευής αισθανθήκαμε στο
εσωτερικό του Πεζό, αλλά και σε αυτούς του Πόλο. Μοναδικό μας παράπονο τα σκουρόχρωμα και
σκληρά στην αφή πλαστικά, τα οποία, όμως, είναι καλά προσαρμοσμένα στη θέση τους. Από
εργονομικής άποψης είναι και τα δύο πολύ καλά και ο οδηγός θα βρει τις περισσότερες φορές
τη θέση που τον βολεύει. Δεν λέμε πάντως κορυφαία, γιατί θα πρέπει να σημειωθεί πως
αμφότερα έχουν σε? περίεργη θέση τους διακόπτες για τα ηλεκτρικά παράθυρα. Στο Πόλο είναι
τοποθετημένοι τόσο πίσω στην πόρτα, που μπορείς κάλλιστα να ανοίγεις τα παράθυρα με τον
αγκώνα, ενώ στο Πεζό είναι χαμένοι κάπου ανάμεσα στα μπροστινά καθίσματα και δεν τους
βρίσκεις πάντα εύκολα, χωρίς να πάρεις τα μάτια σου από το δρόμο. Όσο για το Πούντο και
το Iμπίθα, στο πρώτο δεν αντιμετωπίσαμε εργονομικά προβλήματα, αλλά πιστεύουμε πως παρά
τον ευχάριστο διάκοσμο που διαμορφώνουν τα ποιοτικά υλικά του, το εσωτερικό του
υπολείπεται των άλλων αυτοκινήτων σε ό,τι αφορά στην ποιότητα κατασκευής. Το δεύτερο
βρίσκεται ποιοτικά στο ίδιο επίπεδο με το Πόλο, αλλά εργονομικά υστερεί. Το τιμόνι του
βρίσκεται -ανεξαρτήτως ρύθμισης- σε περίπου οριζόντια θέση, ενώ οι διακόπτες χειρισμού
του ηλεκτρονικού συστήματος κλιματισμού αποδείχθηκαν μάλλον δύσχρηστοι σε σχέση με τα
κλασικά περιστροφικά χειριστήρια των άλλων αυτοκινήτων.
Τα αγαθά της τεχνολογίας?
? είναι απλόχερα μοιρασμένα κάτω από τα καπό των πρωταγωνιστών μας και ο μόνος, που
φαίνεται να υστερεί είναι ο 1.400άρης κινητήρας του 206, ο οποίος δεν είναι πολυβάλβιδος,
ούτε έχει σύστημα μεταβλητού χρονισμού των βαλβίδων, όπως αυτός των 1.300 κ.εκ. του
Γιάρις. Ανάμεσα στον κινητήρα των 75 ίππων του Πεζό και σε αυτόν του Γιάρις με την
κορυφαία ισχύ των 86 ίππων, βρίσκονται ο κινητήρας του Πούντο με 1.200 κ.εκ. και 80
ίππους και ο 1.400άρης κινητήρας, που μοιράζονται το Πόλο και το Iμπίθα με 75 ίππους. Οι
προαναφερθείσες ιπποδυνάμεις είναι, βεβαίως, θεωρητικές μια και τουλάχιστον σε ό,τι αφορά
στο γερμανικό κινητήρα, η ισχύς του ξεπερνά στην πραγματικότητα τους 80 ίππους. Το Πόλο
σε σχέση με το Iμπίθα διαφέρει στο ότι έχει λίγο μακρύτερη τελική σχέση μετάδοσης. Αυτό
στην πράξη σημαίνει πως το Σέατ έχει ελαφρά κοντύτερες συνολικά σχέσεις, κάτι που
φαίνεται με τον καλύτερο τρόπο στις μετρήσεις επιδόσεων. Αν και υστερεί λίγο στις
επιταχύνσεις από στάση, εντούτοις επιτυγχάνει τους καλύτερους χρόνους επιταχύνσεων εν
κινήσει («ρεπρίζ») από όλα. Από την άλλη πλευρά, το Πόλο με το λίγο «μακρύτερο» διαφορικό
του, καταφέρνει να κάνει έναν καλύτερο συγκερασμό στις επιδόσεις του, αφού έρχεται
δεύτερο στις «ρεπρίζ» πίσω από το Iμπίθα, αλλά και στις επιταχύνσεις από στάση (0-100
χλμ./ώρα και 0-1.000 μ.) πίσω από το κορυφαίο στον τομέα αυτό Γιάρις. Το Πούντο και το
206 μοιράζονται την τελευταία θέση στις επιδόσεις, αφού το πρώτο υπερτερεί του δεύτερου
στις επιταχύνσεις από στάση, αλλά χάνει στις «ρεπρίζ», λόγω της καλύτερης ελαστικότητας
του γαλλικού κινητήρα (σ.σ. βλέπε πίνακα επιδόσεων), που αν και τα χρόνια περνούν, καλά
κρατεί.
Ίδιες λύσεις, διαφορετικοί χαρακτήρες
Κοινό χαρακτηριστικό όλων των αυτοκινήτων της δοκιμής μας είναι η ομοιογένεια των
αναρτήσεών τους. Εκτός από μπροστά, όπου όλα φέρουν γόνατα Μακ Φέρσον με ψαλίδια βάσης
και αντιστρεπτική ράβδο, οι ομοιότητες συνεχίζονται και στην πίσω ανάρτηση, όπου και πάλι
σε όλα χρησιμοποιείται ημιάκαμπτος άξονας. Θεωρητικά, αυτές οι ομοιότητες θα μπορούσαν να
διαμορφώνουν μια παρόμοια οδική συμπεριφορά των αυτοκινήτων αυτών. Στην πράξη ισχύει
μόνον εν μέρει, καθώς αποδεικνύεται πως οι μικρές διαφορές που υπάρχουν στη γεωμετρία και
στην απόσβεση των αναρτήσεων από αυτοκίνητο σε αυτοκίνητο, αφήνουν κάποια περιθώρια
διαφοροποίησης του ενός από το άλλο. Αυτό γίνεται κυρίως σε ό,τι αφορά στην αίσθηση που
αποκομίζει ο οδηγός και όχι στην ασφαλή οδική συμπεριφορά, η οποία είναι δεδομένη και στα
πέντε αυτοκίνητα της δοκιμής μας. Σε ό,τι αφορά στο Πόλο και το Iμπίθα, αυτά είναι που ως
προϊόντα του ίδιου γκρουπ είχαν υιοθετήσει τη λύση του ημιάκαμπτου άξονα από την
προηγούμενη γενιά τους (αλλά και παλαιότερα) ως μια λύση οικονομοτεχνικά εύκολη και
οδηγικά αποδεκτή. Για το Γιάρις, του οποίου οι προκάτοχοι (όλες οι γενιές των Στάρλετ)
είχαν άκαμπτους άξονες, δεν χρειάζεται να πούμε πως η αλλαγή αυτή εκπροσωπεί βήμα
προόδου. Για το 206 και το Πούντο, όμως, αυτό θεωρητικά φαίνεται σαν? οπισθοδρόμηση. Το
προηγούμενο Πούντο είχε υστερούντες βραχίονες. Όσο για το 206, δεν θα αναφερθούμε καν στο
205, αλλά θα θυμίσουμε πως η γαλλική φίρμα ήταν αυτή που καθιέρωσε τους υστερούντες
βραχίονες στα προσθιοκίνητα μοντέλα της από τα μέσα της δεκαετίας του ?60 (με το? αλήστου
μνήμης 204). Ας αφήσουμε την ιστορία, όμως και ας δούμε τι γίνεται την πράξη. Το Πόλο
«μαζεύει» εύκολα χιλιόμετρα στον ανοιχτό δρόμο χάρη στις επιμηκυμένες -λόγω διαφορικού-
σχέσεις του, αλλά και χάρη στο βαρύ σφόνδυλο του κινητήρα του. Το ίδιο ισχύει και για το
Iμπίθα με μόνη διαφορά την υστέρηση του Σέατ στην τελική ταχύτητα. Η συμπεριφορά του
Πόλο στις στροφές είναι σε γενικές γραμμές ουδέτερη. Γέρνει λιγότερο από το Ίμπίθα, το
οποίο είναι και οριακά πιο υποστροφικό. Εδώ σημειώνουμε πως αν και οι αναρτήσεις του Σέατ
έχουν πιο μαλακή ρύθμιση, συμπεριφέρονται καλύτερα από αυτές του Πόλο στο όριο. Επίσης,
τα ελαστικά του Iμπίθα είναι ελαφρά υψηλότερου προφίλ («φοράει» ελαστικά σειράς ?60, ενώ
το Πόλο σειράς ?55). Τέλος, το Σέατ έχει καλύτερο σε αίσθηση τιμόνι και πιο εύχρηστο
επιλογέα ταχυτήτων, ενώ και τα δύο έχουν μέτρια αίσθηση στο πεντάλ των φρένων. Στο Σέατ,
μάλιστα, τα φρένα τείνουν να «κουράζονται» σχετικά γρήγορα, μετά από παρατεταμένη χρήση.
Το Φίατ Πούντο είναι και αυτό προοδευτικά υποστροφικό, αλλά «στο δρόμο» παραμένει μια
από τις κορυφαίες επιλογές στην κατηγορία. Επιδεικνύει μια συνολική ομοιογένεια, η οποία
θα εκτιμηθεί από τους λάτρεις της οδήγησης. Επιπλέον, έχει αποτελεσματικά φρένα με πολύ
καλή αίσθηση, σε συνδυασμό πάντα με το ABS. Εκείνο που δεν θα εκτιμηθεί (σ.σ. ουδόλως!)
είναι το τιμόνι του. Πιστεύουμε πως το μικρό Φίατ αδικείται από το διπλής λειτουργίας
ηλεκτρικά υποβοηθούμενο σύστημα διεύθυνσης. Η θέση «city» είναι πραγματικά βολική για
τους επιτόπιους ελιγμούς στο παρκάρισμα. Γι? αυτό και θα προτιμούσαμε το τιμόνι να είναι
λίγο πιο βαρύ και με καλύτερη αίσθηση στην κανονική θέση λειτουργίας. Στην πράξη, το
τιμόνι του Πούντο καταλήγει να έχει δύο λειτουργίες: «Ελαφρύ» και? «πολύ ελαφρύ»! Το 206
έχει επίσης αξιοσημείωτη οδική συμπεριφορά. Είναι και αυτό προοδευτικά υποστροφικό, αλλά
εμφανίζει (σχετικά περιορισμένες) υπερστροφικές τάσεις, όταν ο οδηγός αφήσει το γκάζι
πάνω στη στροφή. Ωστόσο, αυτό ενδεχομένως να ικανοποιήσει τους γνώστες, οι οποίοι
αρέσκονται -και? μπορούν- να ελέγχουν το αυτοκίνητο και να διορθώνουν την πορεία τους με
το γκάζι και το τιμόνι. Σε κλειστές διαδρομές με αλλεπάλληλες στροφές, η ροπή του
κινητήρα χαμηλά βοηθάει στο να διατηρεί κάποιος ένα γρήγορο και ασφαλή ρυθμό, αλλά στον
ανοιχτό δρόμο η δύναμή του εξαντλείται εύκολα. Τέλος, το Γιάρις δικαιώνει τους Ιάπωνες,
αφού δεν έχει τίποτε να ζηλέψει στον τομέα της οδικής συμπεριφοράς από τους Ευρωπαίους
ανταγωνιστές του. Είναι γενικά ουδέτερο και φιλικό στο χρήστη, ενώ η ανάρτησή του, αν και
είναι μαλακή, δεν το αφήνει να γέρνει υπερβολικά στις στροφές. Επιπροσθέτως, λόγω της
ισχύος του κινητήρα του και των μακριών σχέσεων του κιβωτίου του μπορεί να ταξιδεύει στον
ανοιχτό δρόμο με σχετικά υψηλές, μέσες, ωριαίες ταχύτητες.
Το πιο ήσυχο σαλόνι...
? είναι χωρίς αμφιβολία αυτό του Γιάρις. Η καμπίνα του ιαπωνικού αυτοκινήτου είναι πολύ
καλά μονωμένη και απορροφά τους περισσότερους θορύβους από την κύλιση του αυτοκινήτου. Ο
κινητήρας δεν ακούγεται ιδιαίτερα, κυρίως λόγω των μακριών σχέσεων που κρατούν τις
στροφές του σε χαμηλά επίπεδα ακόμα και όταν η ταχύτητα είναι αυξημένη. Επιπλέον, οι
μεγάλες διαδρομές των αναρτήσεων φροντίζουν και για την άνεση των επιβατών στο ταξίδι.
?νετο είναι και το Ίμπίθα, καθώς έχει μαλακότερη ανάρτηση σε σχέση με το Πόλο και έτσι
αποσβένει καλύτερα τις ανωμαλίες του δρόμου. Στο ίδιο επίπεδο βρίσκεται και το Φίατ
Πούντο, το οποίο καλύπτει με ευχέρεια μεγάλες αποστάσεις χωρίς να ταλαιπωρεί τους
επιβάτες του. Το Πόλο, αν και έχει και αυτό μεγάλες διαδρομές αναρτήσεων, περνάει πάνω
από ορισμένες ανωμαλίες του οδοστρώματος κάπως «ξερά», γεγονός που ίσως να οφείλεται και
στα χαμηλότερου προφίλ ελαστικά του, όπως και ο αυξημένος θόρυβος κύλισης. Κορυφαία άνεση
προσφέρει -παραδοσιακά- και το 206, αλλά η μόνωση της καμπίνας του δεν είναι τόσο
αποτελεσματική, όσο του Γιάρις και έτσι ο θόρυβος από την τραχιά λειτουργία του κινητήρα
εισβάλλει στην καμπίνα όταν αυτός πιέζεται.
Η μαγική φόρμουλα?
Δυστυχώς, δεν υπάρχει. Όσο τα αυτοκίνητα γίνονται καλύτερα, τόσο δυσκολότερο γίνεται να
κάνει κάποιος μια αυστηρή κατάταξη σε δοκιμές σαν και αυτή. Δεν υπάρχει πρώτο και
δεύτερο, αλλά αυτό μου αρέσει και εκείνο όχι? «Ήξεις αφήξεις», θα σκεφτείτε. Εμείς
νομίζουμε πως απλώς, εδώ τίθεται έντονα και το θέμα των προσωπικών προτιμήσεων. Και τα
πέντε αυτοκίνητα είναι συνολικά καλά και το καθένα ξεχωρίζει σε σημεία που μοιραία δεν
μπορεί να αρέσουν σε όλους. ?λλοι θα ικανοποιηθούν από την κορυφαία ποιότητα κατασκευής
του Γιάρις, τη φιλικότητά του προς το χρήστη, τον πλούσιο εξοπλισμό του και βέβαια ό,τι
προσφέρει η Tογιότα την επόμενη ημέρα σε επίπεδο «after sales». ?λλοι πάλι, υπολογίζοντας
πιο πολύ τα χρήματα, θα προτιμήσουν το Iμπίθα, το οποίο είναι επίσης καλοφτιαγμένο,
φιλικό και άνετο στο δρόμο και προσφέρει τον καλύτερο συνδυασμό τιμής/εξοπλισμού, ειδικά
αν επιλεγεί η έκδοση με ABS χωρίς αερόσακους (3.670.000!). Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και
το Πόλο, το οποίο έχει και εξίσου καλές επιδόσεις με τον Ισπανό «εξάδελφό» του, δεν
διαθέτει όμως ABS ούτε σαν «extra», ενώ σε ορισμένα σημεία (τιμόνι, επιλογέας, φρένα)
προβληματίζει τουλάχιστον σε αίσθηση. Tο Πούντο θα το προτιμήσουν όσοι θέλουν χώρους,
ικανοποιητική οδική συμπεριφορά και είναι διατεθειμένοι να κάνουν υποχωρήσεις στην
ποιότητα κατασκευής. Kάθε άλλο παρά τελευταίο είναι το 206, επιλογή μονόδρομος για όσους
ψηφίζουν φινέτσα και λατρεύουν τη γαλλική άνεση. Oι λάτρεις του 205, σε επίπεδο οδηγικής
συμπεριφοράς, γκρινιάζουν, αφού λείπει αυτό το κάτι άλλο σε κατευθυντικότητα, αλλά
ουσιαστικά κανένα πρόβλημα. ?λλωστε για τους εναπομείναντες «πιστούς», το 106 ζει και εν
τοιαύτη περιπτώσει, το παιχνίδι υποστροφής-υπερστροφής που χαρακτηρίζει το 206 πάνω από
τα όρια, είναι για ορισμένους καλοδεχούμενο.
Τελικά, φαίνεται πως δεν υπάρχει ένα αυτοκίνητο στην κατηγορία, που να τα συγκεντρώνει
όλα. Για να είμαστε όμως ακριβείς, σε σχέση με τα «πέντε» της συγκριτικής μας δοκιμής,
αφού έπεται συνέχεια..._4T.
VW Polo 1.4 16V
ΥΠΕΡ
? Eπιδόσεις
? Ποιότητα κατασκευής
? Ελαστικός κινητήρας
ΚΑΤΑ
? Χώροι
? Αίσθηση τιμονιού
? Αίσθηση φρένων
? Δεν προσφέρεται με ABS
Fiat Punto 80 HLX
ΥΠΕΡ
? Οδική συμπεριφορά
? Χώροι
? Φορολογικό ατού
ΚΑΤΑ
? Αίσθηση συστήματος διεύθυνσης
? Ποιότητα κατασκευής
Peugeot 206 1.4
ΥΠΕΡ
? Σχεδίαση αμαξώματος
? Ελαστικός κινητήρας
? Θέση οδήγησης
ΚΑΤΑ
? Tάσεις υπερστροφής στο όριο
? Θορυβώδης κινητήρας
Seat Ibiza 1.4 16V
ΥΠΕΡ
? Ποιότητα κατασκευής
? Επιταχύνσεις εν κινήσει
? Συνδυασμός τιμής/εξοπλισμού
? ?νεση ανάρτησης
ΚΑΤΑ
? Χώροι
? Κατανάλωση
Toyota Yaris 1.3
ΥΠΕΡ
? Ποιότητα κατασκευής
? Επιδόσεις
? Παραδοσιακή αξιοπιστία
? Σύγχρονος κινητήρας
? Χώροι
ΚΑΤΑ
? Υψηλή τιμή
? Μικρός χώρος αποσκευών